Kesulkuqja

    Kësul kuqja Na ishte një herë një vajzë e vogël e cila e kishte emrin Kësulkuqe. Ajo ishte shum e sjellshme dhe e mirë sa që të gjithë e donin. Atë e quanin kësulëkuqe sepse gjithmonë bante një kësuë të kuqe mbi kokë. Një ditë itha nëna Kësulkuqës: – Kësulkuqe, mere këtë shportë me ëmbëlsira dhe dërgoja gjyshës, do të i bëjë mirë asaj tani kur është e shtruar në shtratë e sëmurë. Nisu menjëherë dhe ke kujdes se mos humbesh në pyllë. K ësulkuqja mori rrugën për në shtëpi të gjyshës e cila gjindej në pyll. Rrugës takoi ujkun, por Kësulkuqja nuk dinte se ai ishte një bishë e rrezikshme prandaj dhe nuk u frigoi por e përshëndeti ujkun. Ujku e pyeti Kësulkuqën: – Ku je nisur kaq herët në mëngjez? – Jam duke shkuar tek gjyshja ime e cila është e sëmurë. – Në anën tjetër të pyellit, pranë atyre ter lisave të gjatë. Kur ujku kuptoi kët, mendonte ai në vete se Kësulkuqja do vijë mirë pasi ai ta ket ngrënë gjyshën. Që të jetë i sigurt se do mbrinë para saj tek shtëpia e gjyshes...